تخفیفات محصولات بهداشتی با عضویت در ”سینامگ”
15% تا 70% تخفیف ویژه مشترکین از داروخانه آنلاین داروچی
در این مقاله می خواهیم با تنگی پیلوریک و اسید معده در نوزادان آشنا شویم، پس با سینامگ همراه باشید:
پیلوروس دریچه عضلانی است که بین معده و روده کوچک قرار دارد. این نقطه خروج معده و دروازه ورود به دوازدهه روده کوچک است. این ماده به معده کمک می کند تا مواد غذایی، مایعات، اسیدها و سایر مواد را در خود نگه دارد تا زمانی که آماده انتقال به روده کوچک شده و بیشتر هضم و سپس جذب شود.
به دلایلی که کاملاً قابل درک نیستند، پلوروس ممکن است گاهی اوقات ضخیم شود و باعث باریک شدن مجرا شود. به این حالت تنگی پیلوریک گفته می شود. این ضخیم شدن می تواند آنقدر بزرگ شود که مانع جریان غذا از معده به روده کوچک شود.
تنگی پیلور به احتمال زیاد نوزادان تازه متولد شده را تحت تأثیر قرار می دهد. از هر ۱۰۰۰ نوزاد در ۲ تا ۳ مورد یافت می شود. این بیماری اغلب در ۲ تا ۸ هفته اول زندگی ظاهر می شود، اگرچه ممکن است در نوزادان تا ۶ ماهگی اتفاق بیفتد. این شرایط در تغذیه تداخل ایجاد می کند، بنابراین می تواند بر رشد و هیدراتاسیون بدن نوزاد تأثیر بگذارد. به همین دلیل تشخیص و درمان به موقع این بیماری بسیار مهم است.
مشکلات دستگاه گوارش از علائم اصلی تنگی پیلوریک است. بیشتر نوزادان مبتلا به این بیماری از بدو تولد خوب به نظر می رسند. علائم به طور معمول در طی چند ماه اول زندگی شروع و بدتر می شوند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استفراغ شدید بعد از غذا خوردن که با تف طبیعی فرق دارد: با ضخیم شدن دریچه پیلوروس، استفراغ بیشتر می شود. ممکن است استفراغ پرتابه ای باشد، به این معنی که چندین سانت از دهان کودک پرتاب می شود.
کمبود آب بدن: پیلوروس غلیظ نه تنها مانع عبور مواد غذایی جامد، بلکه مایعات نیز می شود. نوزادی که دچار کم آبی است ممکن است بدون اشک گریه کند، پوشک آن کمتر مرطوب شود و دچار بی حالی شود.
گرسنگی: کودک مبتلا به تنگی پیلور ممکن است بخاطر گرسنگی دائماً بخواهد شیر بخورد یا سر و صدای زیادی به راه اندازد.
یبوست: بدون رسیدن غذای کافی و مایعات به روده ها، این بیماری می تواند باعث یبوست شود.
گرفتگی معده: بعضی از والدین متوجه انقباضات “موجی مانند” می شوند که بعد از شیر دادن در طول شکم کودک حرکت می کند. این در حالی است که عضلات معده تلاش می کنند غذا را از طریق لومن پیلوروس باریک و اسفنکتر پیلوریک حرکت دهند.
برخلاف اشکال معده، نوزادان مبتلا به تنگی پیلورک در فاصله دو دوره شیر دادن به نظر نمی رسد که بیمار باشند.
تنگی پیلور شایع نیست. برخی از نوزادان بیش از دیگران مستعد ابتلا به آن هستند. مواردی که کودک را در معرض خطر قرار می دهد عبارتند از:
جنسیت: نوزادان پسر، به ویژه کودکان پسری که اولین فرزند متولد شده هستند، بیشتر از دختران در معرض خطر هستند.
سابقه خانوادگی: تقریباً ۱۵ درصد از نوزادان مبتلا به این بیماری سابقه خانوادگی این اختلال را دارند. نوزاد متولد شده از مادری که هنگام شیرخوارگی به این بیماری مبتلا بوده، سه برابر بیشتر دچار تنگی پیلور می شود.
نژاد: این شرایط به احتمال زیاد برای قفقازهای تبار اروپای شمالی رخ می دهد و تأثیر بیشتری بر آنها می گذارد. تنگی پیلور در آفریقایی-آمریکایی ها و آسیایی ها کمتر دیده می شود.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن در دوران بارداری احتمال به دنیا آوردن نوزادی مبتلا به تنگی پیلور را تقریباً دو برابر می کند.
با شیشه خوراندن: در یک مطالعه با منبع معتبر که در سال ۲۰۱۲ انجام شده، نوزادانی که از بطری تغذیه می شدند بیشتر در معرض تنگی پیلور بودند و حداقل چهار برابر بیشتر از کسانی که با بطری تغذیه نمی شدند. متخصصان در این مطالعه نمی توانند به طور دقیق تشخیص دهند که آیا خطر بالاتر به دلیل خود مکانیسم تغذیه است یا شیر مادر در مقابل شیر خشک در هنگام تغذیه نیز در افزایش خطر نقش دارد.
استفاده از آنتی بیوتیک: استفاده از آنتی بیوتیک های خاص در اوایل سال های زندگی می تواند خطر ابتلا به تنگی پیلور را در کودک افزایش دهد. یک مطالعه نشان می دهد، نوزادانی که در دو هفته اول زندگی آنتی بیوتیک دریافت کرده اند بیشترین خطر را دارند.
در صورت مشکوک شدن به تنگی پیلور، پزشک سابقه کودک شما را کامل را بررسی کرده و معاینه فیزیکی شکم کودک شما را انجام می دهد. اگر پزشک احساس کند عضله پیلوروس ضخیم شده است که ممکن است مانند زیتون احساس شود، دیگر نیازی به انجام آزمایش های بیشتر نیست.
اگر پزشک نتواند پلوروس را احساس کند، ممکن است برای دیدن پلوروس سونوگرافی شکم را برای بررسی بافت شکم تجویز کند. همچنین ممکن است تصویربرداری با اشعه ایکس بعد از نوشیدن مایعات متضاد توسط کودک برای بهبود وضوح تصاویر انجام شود. اشعه ایکس با کنتراست خوراکی می تواند نحوه حرکت مایعات از معده به روده کوچک را نمایش و وجود انسداد را نشان دهد.
تنگی پیلور نیاز به درمان دارد و به خودی خود بهبود نخواهد یافت.
کودک شما به جراحی به نام پیلورومیوتومی احتیاج دارد. در طی این جراحی، که می تواند به روش لاپاراسکوپی انجام شود، جراح بخشی از عضله ضخیم شده را برش می دهد تا بتواند مسیر عبور مواد غذایی و مایعات را بازیابی کند.
اگر کودک شما به دلیل استفراغ مکرر و اجباری دچار کمبود آب شده است، احتمال الازم به بستری در بیمارستان قبل از جراحی وجود دارد و مایعات از طریق یک سوزن داخل وریدی که داخل رگ (مایع IV) قرار دارد به نوزاد داده شود. پس از آبرسانی مناسب، کودک شما مجبور است چندین ساعت از تغذیه خودداری کند تا خطر استفراغ در حالی که تحت بیهوشی است را کاهش دهد.
جراحی معمولاً کمتر از یک ساعت طول می کشد، اما کودک شما احتمالاً ۲۴ تا ۳۶ ساعت در بیمارستان می ماند. اکثر نوزادان بعد از جراحی خوب عمل می کنند. تغذیه به تدریج از سر گرفته می شود و درد به طور کلی با مسکن های بدون نسخه کنترل می شود. طبیعی است که در ساعات و روزهای اولیه پس از جراحی، نوزادان کمی آرام استفراغ می کنند، تا معده آرام شود.
این شرایط می تواند نیازهای تغذیه ای و آبرسانی کودک شما را تحت تأثیر قرار دهد، بنابراین مهم است که هر وقت نوزاد شما دچار مشکل تنگی پیلور است، به دنبال کمک پزشکی باشید. با جراحی می توان این وضعیت را با موفقیت اصلاح کرد تا فرزند دلبندتان مانند سایر نوزادان رشد کند.
منبع
تمامی مقالات و مطالب پزشکی در “سینامگ” ترجمه ای از مقالات اصلی آن و صرفا جهت بررسی و افزایش اطلاعات عمومی می باشد. به هیچ عنوان از این اطلاعات برای خود درمانی یا تجویز دارو استفاده نکنید.
