PHOSPHATE SANDOZ | فسفات ساندوز
در توبول دیستال كلیوی، هیدروژن ترشح شده در سلول توبول از طریق تعویض با سدیم، نمكهای فسفات دی بازیك را به مونوبازیك تبدیل می كند. بنابراین، مقدار زیادی اسید ترشح می شود، بدون آنكه pH ادرار را قدری پایین آورد كه انتقال هیدروژن را بوسیله شیب زیاد غلظت بین سلول توبول و مایع لومینال مهار كند. این دارو حلالیت کلسیم را از طریق ادرار بالا می برد.
این دارو از طریق مجرای گوارش جذب می شود. اما مقادیر بالای كلسیم یا آلومینیوم ممكن است باعث ایجاد فسفات نامحلول و در نتیجه کم شدن مقدار جذب آن شود. فسفات به مقدار 90 درصد از كلیه و 10 درصد از مدفوع دفع می شود.
این دارو از طریق مجرای گوارش جذب می شود. اما مقادیر بالای كلسیم یا آلومینیوم ممكن است باعث ایجاد فسفات نامحلول و در نتیجه کم شدن مقدار جذب آن شود. فسفات به مقدار 90 درصد از كلیه و 10 درصد از مدفوع دفع می شود.
عوارض جانبی فسفات:
احتباس مایع، زیادی پتاسیم خون، زیادی سدیم خون، زیادی فسفات یا كلسیم خون با مصرف این دارو گزارش شده است.
موارد مصرف فسفات ساندوز:
فسفات ساندوز برای جبران كمبود فسفر خون استفاده می شود. اسیدی شدن ادرار ناشی از این دارو، اثر داروهایی را كه برای بروز اثر ضد باكتری خود به محیط اسیدی نیاز دارند (مانند متنامین)، افزایش می دهد. این دارو باعث کاهش غلظت كلسیم ادرار می شود و از رسوب كلسیم در مجاری ادرار جلوگیری می کند.
منع مصرف فسفات:
این دارو در بیماران مبتلا به زیادی فسفات خون، عیب شدید كار كلیه و سنگ های ادراری فسفات، منیزیم-آمونیم نباید مصرف شود.
تداخلات دارویی فسفات:
مصرف همزمان داروهای كلسیم با فسفات ها ممكن است خطر رسوب كلسیم در بافت نرم را بالا ببرد. مصرف همزمان داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، كاپتوپریل، سیكلوسپورین، مدرهای نگهدارنده پتاسیم، انالاپریل ، هپارین و سایر داروهای حاوی پتاسیم با فسفات پتاسیم ممكن است سبب افزایش پتاسیم خون شود.
گروه رده مصرف در بارداری:
در شرایط خاص و نظارت ویژه پزشك قابل استفاده است: مطالعات حیوانی مواردی از عارضه جانبی برای جنین نشان داده است و مطالعات انسانی به اندازه کافی در دست نیست. منافع دارو در مقابل خطرات احتمالی، تعیین کننده مصرف یا عدم مصرف این دارو در دوران بارداری است.
